رزین میکسبد (بستر مخلوط) چیست؟

رزین میکسبد 

رزین میکسبد تجهیزاتی هستند که از رزین های تبادل یونی کاتیونی و آنیونی مخلوط شده در یک ظرف استفاده می کنند.

ذرات رزین کاتیونی و آنیونی در کنار یکدیگر قرار دارند که به ما اجازه می دهد لایه رزین های بستر مخلوط را به عنوان مجموعه ای از مراحل کاتیون-آنیونی در نظر بگیریم. به این ترتیب، هر "مرحله" آب تصفیه شده توسط مرحله قبلی را دریافت می کند و آن را غیر معدنی می کند و کیفیت خروجی را بهبود می بخشد. آب تصفیه شده در مرحله بعدی پردازش می شود و کیفیت آن بهبود می یابد و غیره.

بنا به دلایلی که در نکته قبل ذکر شد ، رزین میکسبد آب با بالاترین کیفیت تولید می کند که با واحدهای مجزا به دست نمی‌آید، حتی در جریان مخالف احیا می‌شوند.

بسته به کیفیت آب تغذیه، یک رزین میکسبد می‌تواند رسانایی خروجی حدود 0.1 یو اس بر سانتی‌متر و باقیمانده سیلیس چند ppb داشته باشد.

انواع رزین های تبادل یونی

چهار نوع اصلی رزین تبادل یونی وجود دارد: کاتیون قوی (CF)، کاتیون ضعیف (CD)، آنیون قوی (AF) و آنیون ضعیف (AD). مهمترین تفاوت این است که رزین های قوی در هر pH عمل می کنند و در جذب همه یون ها تطبیق پذیرتر هستند.

رزین های کاتیونی قوی (CF):

آنها قادر به حذف تمام کاتیون ها از آب هستند. آنها حداکثر گزینش پذیری را برای کاتیون های سه ظرفیتی، متوسط ​​برای دو ظرفیتی و پایین تر برای تک ظرفیتی نشان می دهند.

نرخ ارز سریع است و نشت یون کمی ایجاد می کند. آنها رزین های بسیار پایداری هستند. زمانی که از Na+ به H+ می‌روند، کمتر از 8 درصد منبسط می‌شوند. رزین های کاتیونی دمای بالای بیش از 100 درجه سانتی گراد را تحمل می کنند.

رزین های آنیون قوی (AF):

آنها قادر به حذف تمام آنیون ها از اسیدهای ضعیف یا قوی هستند که در هر pH کار می کنند.

گزینش پذیری آن برای آنیون های دو ظرفیتی نسبت به آنیون های تک ظرفیتی برتر است. آنها نسبت به همتایان کاتیونی خود پایداری کمتری دارند، مدت زمان آنها بسیار کوتاه تر است و در برابر دمای پایین تر (35 تا 60 درجه سانتیگراد) مقاومت می کنند. انبساط هنگام عبور برای تشکیل OH- کمتر از 12٪ است.